Opeens hoor ik de stem van een klein meisje veel te hardop haar vader verraden.
Deze zomer gingen wij naar Zeeland. Dat werd het alternatief van ons zorgvuldig uitgestippelde reis door Thailand waar we zo ontzettend veel zin in hadden. Hoor je het cynisme van het scherm druipen? Ok, niet zeiken. Het is ‘De zomer van Corona’ dus we hadden al lang mazzel dat we twee superleuke locaties in eigen land hadden. Nou ja, mazzel? Dat klinkt alsof het ons zomaar voor de voeten werd geworpen. Dat was natuurlijk niet zo. Zodra ik in de gaten kreeg dat dit wel eens een zomer kon worden die we met z’n allen heel anders moesten gaan invullen, heb ik direct gezorgd dat we, bij een zomer in Nederland, gebakken zouden zitten. Ik reserveerde vast twee toplocaties.
Dus Zeeland, onder andere. We zaten in een prachtig huis en het weer was ook nog eens helemaal niet gek. Er is hartstikke veel te doen in Zeeland en de stranden zijn mooi. Niets te klagen.
Nou ja, een dingetje dan; het was er druk. Iedereen was Zeeland! Sterker nog, op een dag liep ik regelrecht in de scheet van mijn collega uit Amsterdam.
Het was heet en we liepen het strandpad af richting parkeerplaats. Voor ons liep een kluitje mensen waar we op anderhalve meter in ferme pas achteraan slenterden. Ik was druk bezig mijn plas op te houden en me af te vragen of ik de parkeerplaats überhaupt zou gaan halen. Daar was een wc had ik gezien.
Opeens hoor ik een klein meisje heel luid haar vader verraden met de zin “oma, oma, papa liet net een scheet”. Ik keek op - en deed uiteraard een stapje opzij - en ik dacht...hè....die scheet ken ik. En dat hoofd ook; mijn collega X !
Hoe knus, Zeeland
Wil je meer weten over die toplocatie waar we in de zomer verbleven? Lees dan mijn blog op Spots & Spaces.