top of page
Zoeken
Foto van schrijverNatascha Hauer

Katstreek

Bijgewerkt op: 30 jun.

Oke op tafel vind ik ook echt niet fijn. Maar dit?!! Woest was ik. Ik schold op Kat. Als een viswijf. Daar lustten de honden geen brood van.

Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik kan dromen en denken tegelijkertijd. Dat wil zeggen dat ik midden in een droom kan denken ‘Morgen niet vergeten die en die te bellen’. Maar ik kan ook mijn droom ‘bijsturen’. Als mijn droom niet helemaal loopt zoals ik dat wil, kan ik letterlijk denken ‘Nee hoor zo wil ik het niet’ en dan stuur ik mijn droom een andere kant op. Of ik bedenk tijdens het dromen ‘He grappig dat ik over X droom, ik wist niet eens meer dat zij bestond.’ Bijvoorbeeld.


Dit werkt niet altijd hoor. Soms beland ik in een gruwelijk - of juist uitermate lollig - verhaal waar ik geen enkele zeggenschap over heb. Het eerste is ruk natuurlijk. Het tweede prima.


Lekker wakker worden

Die ene nacht hoorde ik in mijn droom een bekend geluid. Het geluid van een kat die een haarbal ophoest. Ik weet nog dat ik dacht ‘Huh, ik hoor het geluid van een kotsende kat, dat past helemaal niet bij mijn droom.’ In mijn droom was geen enkele hoofd- of bijrol voor een kat. Raar. Maar, omdat dromen meestal raar zijn, heb ik het er kennelijk bij gelaten. Er gingen op dat moment in ieder geval geen alarmbellen rinkelen. Het bleef bij een verwarde observatie in slaaptoestand.


De dag brak aan en ik werd wakker. Met mijn hand in iets nats! Je raadt het natuurlijk al, Kat had op mijn kussen (OP MIJN KUSSEN) vlak naast mijn hoofd (NAAST MIJN HOOFD) gekotst. Wat een wangedrag! Nee, wat een guwelijke daad van agressie!


Boos, bozer, boost!

Hoezo? Waarom daar? We hebben zo'n 300m2 vloeroppervlakte en daarbij genoeg ander materiaal wat kotsable is. Oke op tafel vind ik ook écht niet fijn. Maar dit?!! Woest was ik. Ik schold op Kat. Als een viswijf. Daar lustten de honden geen brood van. De kinderen vonden mij gemeen. Ook toen ik ze vertelde waarom ik zo boos was. Het maakte niet uit, ze kwamen op voor Kat en vonden mij lelijk. Zelfs manlief – die echt altijd wel achter mij staat en dat ook heeft beloofd - vond mijn felheid zielig voor Kat en koos Kat's kant.


Ik vroeg mij oprecht af, en nog steeds: wat geeft Kat deze bevoorrechte positie dat iedereen “ahhhhh” roept met een ‘ik-kom-op-voor-de-poes-toon’? Waarom ben ik hier de slechterik van het stuk? Serieus, waarom?


Wat heeft hij dat ik niet heb?

Is het omdat hij fluffy is? (Hij is zoooo fluffy). Is het omdat hij zichzelf niet kan verdedigen? (Is niet waar: zijn nagels en tanden zijn way scherper dan die van mij). Is het omdat hij prachtig wit is? (Als ik mijn haar niet bijtijds laat kleuren ben ik ook wit en dat vindt werkelijk niemand schattig). Ik wil er geen strijd met Kat van maken hè. Absoluut niet. Ik hou ook gewoon van hem, vind hem lief, zacht en mooi enzo. Maar jezus, het beest kotste naast mijn hoofd! (NAAST MIJN HOOFD) Kreng!



84 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page