Het liefst zou ze zien dat alle kinderen genderfluweel worden opgevoed.
“We hebben het milieu gedaan.” zei mijn dochter van 9. “Het was zo vies.” Vorig jaar, in de eerste lockdown, was het vaste prik. Geregeld gingen mijn kinderen, zowel jong als oud, ‘het milieu opruimen’. Gewapend met vuilniszakken en handschoenen struinden ze de buurt af op zoek naar zwerfafval. Ze kwamen meestal met een schokkende hoeveelheid zooi terug. Fantastisch toch, dat ze dit uit zichzelf doen. De credits voor dit opvoedkundige succesje geef ik graag aan school. Daar staat ‘zwerfafval ruimen’ standaard op de agenda. Om de beurt gaan de klassen op pad om de wijk op te ruimen. Groepjes kinderen in oranje hesjes, met vuilniszak en afvalgrijper, zwerven door de buurt op zoek naar troep wat er niet hoort. Ik ga graag mee als begeleider en neem ze dan vooral mee naar onze straat. Heb ik er zelf ook nog een beetje profijt van.
Nu doen mijn meiden het dus ook gewoon uit zichzelf, het milieu opruimen. Voor hen is het
de normaalste zaak van de wereld. Mijn middelste heeft zelfs een TikTok account genaamd milieu_aarde met zo’n 2700 volgers. Ja echt! Waag het niet om in haar bijzijn iets op de grond
te gooien. Je krijgt de volle laag “Weet je wel hoe lang dat blijft liggen?”
Sowieso doen ze het wat morele en maatschappelijke verantwoordelijkheden betreft best goed, mijn meiden. Om trots op te zijn. Maar het heeft ook nadelen. Er wordt uitzonderlijk goed op ieders woorden gelet. Bij het minste geringste word je als racist uitgemaakt. Meestal onterecht maar soms ook niet. Het zet ons op z’n minst aan het denken. En dit dan: een van de meiden
zou het liefst zien dat kinderen genderfluweel (ja echt, dat is wat ze zei. Fluweel... neutraal...ach!) worden opgevoed. Levensweg, je kent het spel misschien wel, met roze poppetjes voor meisjesbaby’s en blauwe poppetjes voor jongetjesbaby’s, gaat er bij haar echt niet in. Het heeft al een keer tot een dikke vette discussie met haar zus geleid en dat terwijl het spel zonder discussie al lang genoeg duurt. Mooi hoor, hoe open minded zij in het leven staat.
Van de week waren de verkiezingen hier onderwerp van gesprek. Het hield met name de jongste erg bezig en ze baalde als een stekker dat ze zelf niet mocht stemmen. Mijn troostwoorden dat ze mag stemmen voor de Kinderburgermeester van Amstelveen viel allerminst goed. Ze wilde stemmen voor de Minister President. Van Nederland. Niet van Amstelveen. Ik heb haar toen duidelijk uitgelegd dat het niet voor niets is dat ze nog niet mag stemmen want wat haar betreft zouden we op Irma (yes, hamster-Irma) gestemd hebben. Want "die staat toch niet voor niets altijd samen met Mark en Hugo? En dan ook nog wel in het midden!"
Wat stemmen betreft moet ze echt nog minstens 9 jaar wachten. Daar kan ik niets anders van maken. En al die andere inzichten die de meiden nu al ontwikkelen, dat kunnen we vooral respecteren en er ook nog veel van leren. Om hun goede gedrag vooral aan te moedigen, heb ik zojuist twee afvalgrijpers besteld. Eigenlijk zouden ze standaard in ieder huis moeten liggen, voor een opgeruimd milieu én om onze kinderen te stimuleren om lekker naar buiten te gaan. En laat het vandaag nou Nationale Opruimdag zijn!
Disclaimer: Dit blog bevat affiliatelinks. Dit betekent dat ik een kleine commissie kan verdienen wanneer jij een aankoop doet aan de hand van één van de links op mijn blog. No worries, jij betaalt hier niks extra’s voor. Ik link alleen naar producten waar ik 100% achter sta en geloof dat jij er ook echt iets aan hebt. Win win dus. Dank je wel!