Als het aan haar had gelegen, dan hadden we nu 2000 foto’s van koeien.
Gister had ik een buitenwerkdag voor Spots & Spaces; mijn bedrijfje - in wording - met unieke vakantielocaties.
In samenwerking met een eventbedrijf in Volendam maakte ik een toertje per elektrische scooter door het mooiste stukje Nederland: mijn homeland Waterland. Naderhand schrijf ik daar dan een blog over.
We kachelden deze mooie septemberdag van het ene na het andere mooie dorpje en ik genoot van het feit dat het landelijke decor die dag mijn werkplek was. Ik kom uit die omgeving, ken het als mijn broekzak. Dat is een groot voordeel voor deze klus maar aan de andere kant, al het ‘pracht’ wat we zagen, is voor mij wel al bekend.
Om die reden, én voor de gezelligheid, én om de foto’s te maken, heb ik mijn lieve schoonzus meegenomen bij dit uitstapje. Zij woont in hartje centrum Amsterdam en kent het gebied 10 kilometer ten noorden van haar huis eigenlijk helemaal niet. Voor het verhaal dat ik ga schrijven is het daarom heel waardevol om te zien waar zij zich over verwondert.
En die verwondering, die kwam al gauw. Bij het eerste het beste weiland waar we voorbij kwamen hoorde ik haar heel enthousiast zeggen “aaahhhhhh wat een lief zwijntje”. Waarop ik echt niets, maar dan ook niets anders kon zeggen dan “dat is een schaap”.
En als het aan haar had gelegen, dan hadden we nu 2000 foto’s van koeien voor bij mijn verhaal van die dag. Stadsmeisje!
Ps. mijn blog over de toer door Waterland lees je hier