Zes maanden geleden is het alweer dat ik gestopt ben met mijn baan. Na bijna twintig jaar was het tijd voor iets anders. Wat? Daar had ik geen idee van. Ik besloot om eerst maar eens ontslag te nemen om vervolgens te kijken wat er op mijn pad zou komen.
Nog maar net de deur van kantoor achter me dicht getrokken, startte ik met een hele leuke cursus: Interieur- en designjournalistiek. Dat was een top begin van een nieuwe start. Of ik daar workwise iets mee wilde gaan doen? Geen idee. Ik vond een andere focus, andere mensen, een ander wereldje gewoon al leuk. En ik hou nu eenmaal van schrijven. En van interieur. Alles stond nog open. En dat vond ik zo fijn. Eerst maar eens rustig om me heen kijken.
Zo. Zou. Het. Gaan.
De eerste periode van vrijheid had ik mij op deze manier voorgesteld: ik zou toch zeker één keer in de week op mijn gemak naar Amsterdam fietsen. Genieten van de tijd die geheel aan mij is en ik zou, met de wind in mijn kop, het vrije gevoel opsnuiven. In de stad zou ik dan koffietjes drinken met hele leuke mensen in hele leuke zaakjes. Op de terugweg naar huis zou ik bruisen van energie en inspiratie. Ja, zo had ik dat besloten. Ik stop met werken en dan ga ik eerst maar eens een tijdje ‘koffiedrinken’. Horen waar anderen mee bezig zijn. Wat er nog meer bestaat dan het wereldje waarin ik me mijn hele werkende leven had begeven. En na heleboel van die inspirerende koffiesessies, zou ik uiteindelijk weten hoe ik mijn nieuwe werkende leven zou invullen. En dat zou met iets heel anders zijn dan schrijven. Even kort door de bocht, zo dus. Punt.
Het liep iets anders #lockdown2
Welnu, op een paar boswandelingen met slechte koffietjes to go na, zijn er weinig echte koffie-afspraken geweest. Maar ook zonder koffie kwam ik uiteindelijk tot inzicht. Bijvoorbeeld het besef dat mijn grote wens om ‘goed te doen’ niet per se gekoppeld hoeft te worden aan mijn werk. Door een goede tip vond ik daarvoor een andere invulling en nu heb ik een vrijwilligersjob als Taalcoach en help ik een Indiase dame om haar Nederlands te verbeteren. ‘Goed doen’, vink. Dat geeft rust. Ik mag nu gewoon een commerciële baan van mezelf hebben.
Ingeving wordt bedrijf
Een manier om verder te gaan met Spots & Spaces werd gaandeweg ook steeds duidelijker. Zonder er al te veel bij na te denken startte ik vorig jaar een insta-account om unieke vakantieplekjes te delen. Ik had daar per slot van rekening een enorm bestand van en was al vakantievraagbaak voor mijn omgeving. Inmiddels is Spots & Spaces ontwikkeld tot een beginnend bedrijf met een visie. Ik werk keihard om dit verder uit te werken. En niet alleen ik. Want mijn lief heeft er inmiddels ook heel wat avonduren in zitten. Dit ‘projectje’ is een heus bedrijf aan het worden. Ik zie het zich ontwikkelen en ik weet wat ik ervoor moet doen. Waar ik een paar maanden geleden nog dacht ‘wat moet dit worden?’, heb ik het nu haarscherp voor ogen. Nu alleen nog tijd. En de superkracht van Barbapapa om een stuk of acht extra handjes te barbatrucen.
Rupsje nooitgenoeg?
In dit afgelopen half jaar heb ik al met al echt goed invulling kunnen geven aan een nieuw werkend leven. Ik doe goed én ik ben zelfstandig. Twee aspecten die hoog op mijn wensenlijstje staan. Voldoening mistte ik nog wel een beetje. En om dat te vinden, is er nóg een bedrijf tot stand gekomen: Studio Spatie, Tekst & Communicatie. Hier ga ik me toch een partijtje voldoening uit halen! Wat is er leuker dan andere ondernemers helpen met het communiceren van hun verhaal. De teksten mogen schrijven voor hun website, brochures of nieuwsbrieven en ze helpen met helder communiceren.
Een half jaar later en mijn derde website is net live gegaan. Met zo ongelooflijk veel dank aan mijn lieve man. Het is maar goed dat hij niet kon sporten de afgelopen maanden, anders had hij nooit zoveel tijd gehad om mij te helpen. Zonder hem, ben ik nergens. Maar echt!
Knallen
De tijd is omgevlogen en er is zoveel gebeurd. De afgelopen zes maanden heb ik heel veel nieuwe mensen (digitaal) ontmoet, ben ik leuke samenwerkingen aangegaan, heb ik heel veel lijntjes uitgegooid naar toekomstige samenwerkingen, ben ik benaderd uit verrassende hoeken, ben ik als een kip zonder kop van alles begonnen zonder te weten wat het ging worden, heb ik ontzettend veel leuke reacties en aanmoedigingen gekregen, heb ik steun gekregen uit onverwachte hoeken, heb ik meer geleerd dan in de afgelopen vijf jaar, heb ik getwijfeld, gelachen en gehuild, was ik euforisch bij kleine overwinningen en had ik soms opgeversmentaliteit bij tegenslagen, heb ik veel over mezelf geleerd en heb ik met meer zin hard gewerkt dan ooit.
Vooral kan ik enorm genieten van mijn zelfstandigheid. Ik kan de kant op sturen die ik wil en dat vind ik zo fijn. Ontzettend dankbaar ben ik dat ik de kans heb om dit te doen. En dat ik geholpen en gesteund wordt door de allerleukste.
De focus is er eindelijk. Ik ga mijn twee bedrijven een succes laten worden. Knallen ga ik!
En die koffie-afspraken in leuke tentjes met ontzettend leuke mensen, die hoop ik straks alsnog te hebben. Alleen dan om leuke samenwerkingen aan te gaan.
Vwb die leuke contacten: ik zet graag blog- en pinterest-expert Angie van She can blog in het zonnetje. Deze kanjer is net als ik, na een beetje draaien, geland en gaat vol voor haar bedrijf. Trots op jou!